پاییز سال 1390 برای آموزش و پرورش خمینی شهر اصفهان، فصلی دور از خزان؛ بلکه فصل باروری بود. در 17 مهرماه، درست در سالروز میلاد امام رضا (ع) کلنگ‌زنی ساخت 2 باب مدرسه به دستان خیّرین مدرسه ساز محمدتقی داورپناه و غلامرضا محب محمدی به زمین خورد. و البته مدرسه داورپناه شماره‌ی 27 هم در فضایی صمیمی و در عین حال عرفانی با حضور این خیّر مدرسه ساز و جمع کثیری از مدیران خمینی شهر و استان اصفهان افتتاح شد.
میهمانی رنگ ها
دانش آموزان مدرسه شماره‌ی 27 در حیاط مدرسه، در دو طرف مسیر ایستاده‌اند. رنگ‌های قرمز و عنابی و صورتی مانتوها و مقنعه‌هاشان، با سفیدی دندان‌هایی که در پس لبخندها هویدا می‌شوند، هماهنگی دلنشینی با رنگ‌های پرچم کشور عزیزمان ایران دارند. از گل‌های رنگارنگ و روبان‌های پیچیده بر دور آن‌ها هم نباید بگذریم که نشاط را صد چندان کرده‌اند.
به این فضا صدای هلهله و شادی کودکانی معصوم را بیفزایید. هماهنگ‌اند و با هم می‌خوانند: ایاور علم و دانشی / به مدرسه خوش آمدیب محمدتقی داورپناه را در چارچوب در مدرسه می‌بینند، صدایشان تازه جان میگیرد. پرچم‌ها را در هوا تکان می‌دهند و به صورت خیّر مدرسه‌ساز بلند آوازه‌ی شهرشان لبخند می‌زنند و این بار هماهنگ‌تر از قبل می‌خوانند: اصل علی محمد / مدرسه ساز خوش آمدب.
در این لحظه است که می‌توان معنی حرف مدرسه‌سازان را درک کرد. زمانی که می‌گویند: الحظه‌ی افتتاح کردن مدرسه را با هیچ چیز در دنیا نمی‌توان عوض کرد.ب این تازه اول راه است. کودکان پرانرژی برای داورپناه شعار می‌خوانند و دست تکان می‌دهند و در چهره‌ی داورپناه می‌بینم که دوست دارد جواب تک‌تک آن‌ها را بدهد؛ اما افسوس که زمانی برای ابراز احساسات بیشتر نیست.
برشی که بر روبان قرمز می‌خورد
داورپناه به همراه فرماندار خمینی‌شهر، مدیر آموزش و پرورش و همچنین رییس مجمع خیّرین مدرسه‌ساز این شهر، معاون مدیرکل نوسازی مدارس استان اصفهان، جمعی از مدیران و مسئولان شهری، تعدادی از خیّرین و افراد محلی از پله‌های حیات مدرسه بالا می‌آید تا مدرسه را به شکل رسمی افتتاح کند.
داخل یک سینی پارچه‌ی ترمه‌دوزی شده پهن کرده‌اند و روی آن قرآن و قیچی گذاشته‌اند. داورپناه قرآن را می‌بوسد. از خدا یاری می‌جوید و قیچی بر روبان قرمز بسته شده بر در سالن مدرسه می‌زند. صدای شادی بلندتر از دقایقی قبل بلند می‌شود. جمعی صلوات می‌فرستند و جمعی دیگر همچنان مقدم داورپناه، یاور علم و دانش را گرامی می‌دارند.
مدرسه‌ای برای فرزندان ایران
مدرسه داورپناه شماره‌ی 27 در دو طبقه ساخته شده است. تمامی دیوارهای طبقات همانند کف آن سنگ شده‌اند. درهای چوبی با تمیزی چشم نوازی، حریم اتاق‌ها و کلاس‌ها را مشخص می‌کند. در هر گوشه‌ای نشانی از گل و گلدان وجود دارد. داورپناه برای ساخت این مدرسه کوتاهی نکرده است و بی‌انصافی است اگر نگوییم که اداره‌کل نوسازی مدارس استان اصفهان هم سنگ تمام گذاشته است. راه پله‌ها را که به آخر می‌رسانیم، سالنی بزرگ را پیش روی خود می‌بینیم. همه چیز برای برپایی مراسم افتتاحیه‌ی مدرسه داورپناه شماره‌ی 27 در سالن آمفی تأتر آن مهیاست.
قرآن با مراسمی خاص و روحانی به وسیله‌ی 6 دختر به جایگاه آورده می‌شود، و قاری آیاتی از کلام الله را برای حاضران قرائت می‌کند.
میلیاردها بلا از تو دور باد آقای داورپناه
مجری خیرمقدم می‌گوید و یادآور می‌شود که محمدتقی داورپناه تاکنون بیش از 169 مدرسه احداث و اهدا کرده است. می‌گوید برای ساخت این تعداد مدرسه میلیاردها تومان پول هزینه شده است. این را می‌گوید و دعا می‌کند: اخدا میلیاردها بلا را از شما و خانواده‌تان دور کند. خدا میلیاردها رتبه در بهشت به شما و خانواده‌تان بدهد و خدا میلیاردها دعای خیر دانش آموزان را بدرقه‌ی راهتان کند.ب این را می‌گوید و صدای اآمینب دانش آموزان پرجنب و جوش است که فضای مدرسه را پر کرده است.
کار خدایی خیّرین
سید‌علی مدینه، مدیر آموزش و پرورش خمینی شهر نخستین سخنران این مراسم است. اشاره به دو امانت گرانبهای پیامبر (ص) یعنی قرآن و اهل بیت (ع) می‌کند و می‌گوید: اخداوند در قرآن کریم و در باب انفاق میفرماید: امثل الذین ینفقون اموالهم فی سبیل‌الله کمثل حبهب یعنی کسانی که مال خود را در راه خدا می‌بخشند، مانند این است که دانه‌ی گندم را در زیر خاک بکارند. این دانه به ساقه‌ای که 7 خوشه دارد تبدیل می‌شود که هر کدام از خوشه‌ها 100 دانه گندم دارد. یعنی یک دانه‌ی گندم به 700 دانه تبدیل می‌شود.ب
مدینه تأکید می‌کند که این افزایش بسیار زیاد با حساب‌های مادی ما هماهنگ نیست و ادامه می‌دهد: امی‌دانید چرا اینگونه می‌شود؟ زیرا اوالله یضاعف لمن یشاءب خداوند بیش از این هم می‌تواند انجام دهد و وسعت فضل و کرم او نامحدود است. اوالله واسعٌ علیمب خزانه‌ی الهی هیچ گاه کم نمی‌شود و کسانی که خدایی عمل می‌کنند و مال و ثروتشان را در راه خدا خرج می‌کنند، همین دید را دارند.ب
مدیر آموزش و پرورش خمینی شهر ادامه می‌دهد: انوید قرآن برای آن هایی که بدون منت و آزار و اذیت اموال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند، این است؛ الهم اجرهم عند ربهمب اجر این افراد نزد خداست. حال آقای داورپناه هم که اینهمه مدرسه ساخته و به فرزندان کشور اهدا کرده است، در خیر و برکات این مدارس سهیم است.ب
مدینه سخنانش را اینگونه به پایان میبرد: ااین مژده بر خیّرین و آقای داورپناه باد که الا خوف علیهم و لا هم یحزنونب. در روز قیامت که دست همه خالی است و همه محزون هستند، آن روز برای انسان هایی که کار خدایی کرده باشند، حزن و اندوهی نیست.ب
رفع مشکلات مدرسه سازی با یاری خیّرین
مهندس سید مسعود حسینی، معاون اداره کل نوسازی مدارس استان اصفهان دیگر سخنران این مراسم است. گزارشی از وضع مدارس در استان اصفهان می‌دهد و می‌گوید: ا درست است که در سال‌های اخیر شاهد تلاش دولت جمهوری اسلامی ایران و خیّرین مدرسه‌ساز برای ساخت مدارس در استان بوده‌ایم؛ ولی هنوز 16 درصد از کلاس‌های استان اصفهان دو کلاسه اداره می‌شوند که فعالیت آن‌ها بی‌عدالتی در آموزش است.ب
حسینی ارایه‌ی گزارشش را اینگونه ادامه می‌دهد: ا8700 کلاس در استان بالای 30 سال قدمت دارند. 70 درصد از کانون های پرورشی در ساختمان‌های قدیمی اداره می‌شوند. 6 درصد مدارس استان هنوز استیجاری هستند. از هر 3 متر مربع استاندارد سرانه‌ی فضای ورزشی در محیط باز تنها 35 سانتی متر و از هر یک متر مربع استاندارد سرانه‌ی فضای ورزشی در محیط سرپوشیده تنها 10 سانتی متر در اختیار دانش آموزان اصفهانی است. و این ها بخشی از مشکلاتی است که مسئولان دولتی برای رفع آن‌ها نیازمند یاری خیّرینی مانند شما هستند.ب
دشمن نادانی
در ادامه‌ی این مراسم صمیمی، یکی از دانش آموزان مدرسه داورپناه شماره‌ی 27 نامه‌ای را به نمایندگی از هم شاگردی‌های خود خطاب به محمدتقی داورپناه قرائت کرد.
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای داورپناه، با عرض سلام و ادب خدمت شما خیّر محترم مدرسه‌ساز.
با تشکر فراوان که برای به ثمر رسیدن آینده‌سازان این مرز و بوم تلاش و زحمت بسیار می‌کشید. از خداوند مهربان بقای عمر شما را توأم با سلامتی و موفقیت خواستارم و امید دارم سایه‌ی حق همیشه بر سر شما و دیگر افراد خیّری که برای کشور عزیزمان ایران زحمت میکشند، باشد.
من در کل این نامه می‌خواهم از طرف دانش آموزان مدرسه‌ی راهنمایی داورپناه شماره‌ی 27 از شما بابت این مدرسه‌ی زیبا تشکر کنم. در ابتدای سال تحصیلی، مدیر مدرسه برای ما توضیح دادند که شما فردی خیّر هستید و در ساختن مدارس زیبا پیش قدم.
به ما گفتند ما بایستی از ایشان قدردانی و تشکر کنیم و تشکر ما این بود که سر برنامه‌ی صبحگاه مدرسه صلواتی را به نیت پدر و مادر شما می‌فرستادیم. اولین زیارت عاشورا در دهه‌ی محرم را هم به نیت شما خواندیم.
جناب آقای داورپناه! مدرسه‌ی قبلی ما خیلی قدیمی و کهنه و فرسوده بود، کلاس‌های کوچک و تنگ و تاریک داشت، نزدیکی دانش‌آموزان به تابلو باعث ضعیفی چشم آنان می‌شد، در تابستان خیلی گرم و در زمستان فوق‌العاده سرد بود. کارگاه و آزمایشگاه خیلی کوچک بود و نمی‌شد در آن کاری انجام داد. برعکس این مدرسه که به همت والای شما ساخته شده است، امکانات زیادی دارد و دانش‌آموزان در آن می‌توانند به راحتی و آرامش درس بخوانند. این امکانات بیشتر و بهتر نقش به‌سزایی در پیشرفت دانش آموزان دارد.
اگر یک جاده‌ی پر پیچ و خم را جامعه فرض کنیم، تنها راه مطمئن که انسان‌ها را به مقصد می‌رساند مدرسه است و افرادی که به دنبال فراگیری دانش نیستند در واقع به بیراهه‌های جهل و نادانی می‌روند. پس مدرسه در جامعه‌ی اسلامی از توجه خاصی برخوردار است. اطمینان دارم خداوند به شما که تمام ثروت خود را در راه ساخت مدرسه به کار برده‌اید، چند برابر ش را هم در دنیا و هم در آخرت می‌دهد.
تلاش شما برای ساختن قابل تقدیر است و ما نیز به پاس این زحمات شما سعی می‌کنیم همیشه درسمان را بخوانیم و از انجام احکام دینی و تعالین اسلامی غافل نشویم و برای ایران فرزندانی خوب و صالح باشیم.
قدردانی
مجری مراسم اقدام به بیان سخنانی از محمدتقی داورپناه می‌کند: اکار مدرسه‌سازی یک عشق است. نیازی به تظاهر کردن و فخر فروختن ندارد. اصلاً نیازی نیست کسی بداند تو مدرسه‌ای ساخته‌ای یا نه! من مدرسه نمی‌سازم که ثواب ببرم. مدرسه‌سازی آدم را وامی‌دارد که گناه نکند. خیّر مدرسه‌ساز فقط وظیفه‌اش را انجام می‌دهد. مدرسه‌سازی پاداش خوبی‌های خداوند است.ب
صدای دست زدن حاضران در مراسم، سالن را پر می‌کند. حالا نوبت اهدای تقدیرنامه‌ها و تابلوها به محمدتقی داورپناه است. پیش از همه مهندس حسینی، معاون اداره کل نوسازی مدارس استان اصفهان به پاس 27 مدرسه‌ای که داورپناه در این استان ساخته است، تابلویی را پیش‌کش می‌کند.
مدیران مدارس داورپناه شماره های یک، 20، 22، 24، 25، 26 و 27 که همگی در خمینی شهر ساخته شده‌اند، تقدیرنامه‌ها و تابلوهایشان را تقدیم می‌کنند.
سید‌علی مدینه، مدیر آموزش و پرورش خمینی شهر هم آخرین تقدیر کننده از داورپناه در این مراسم است و مجری دوبیتی از مرحوم عبدالرحمان داورپناه، پدر این خیّر نیک اندیش را می‌خواند:
هست بر دوشم گران بار گناه / لیک دارم چشم بر لطف اله
باورت گر نیست از لوحم بخوان / در پناه داورم داورپناه
لبخندها هنوز بر لب است. عطر صلوات بر محمد و آل محمد فضا را پراکنده است. رضایت در چهره‌ها موج می‌زند و قدردانی از زحمات خیّر مدرسه‌سازی به نام محمدتقی داورپناه که هنوز ادامه دارد.
