آدمي، موجود بسيار پيچيده‌اي است و اين پيچيدگي بسيار، او را اشرف مخلوقات قرار داده است که براساس آن دست به اقداماتي مي‌زند كه هستي را به حيرت وا مي‌دارد. آدمي از بدو تولد و از گريه‌ي نخستين در طلب دريافت نیازهای خود است. بزرگ‌تر كه مي‌شود يا در پي كسب علم است يا دست و پا كردن شغلي كه او را به رفاه برساند، اما در اين ميان، كساني هستند كه تمام زحمات خود را بدون چشمداشتي در اختيار هم‌نوعان خود قرار مي‌‌دهند تا شايد ديگران نيز رفاه را تجربه كنند. اين اقدام تنها از برخي انسان‌ها بر مي‌آيد.
فتح‌الله كريميان، براي اين مقدار بخشش مادي و جرأت بسيار را لازمه‌ی كار مي‌داند و به همين خاطر محمدتقي داورپناه را جسورترین شخصي مي‌داند كه تاكنون ديده است. گفت‌وگوي ما را با اين آشناي قديمي داورپناه بخوانيد.
از چگونگي آشنايي خود با داورپناه بگوييد.
علاوه بر اينكه من با آقاي داورپناه در يك محله بزرگ شده‌ام، وي از بستگان مادري من محسوب مي‌شود و البته حدود 50 سال پيش هم براي وي كار مي‌كردم.
شناخت شما از اين فاميل پرآوازه‌تان تا چه حد است؟
او هميشه خيرخواه مردم بوده است. ما آشناي قديمي هستيم و سال‌ها براي او كار كرده‌ام و شناخت خوبي نسبت به وي دارم. درباره‌ي شخصيتش بايد بگويم كاري كه او انجام مي‌دهد از عهده‌ي خيلي از افراد و به شخصه از عهده‌ي خود من خارج است.
چرا؟
من آن گذشت لازم را براي كارهايي كه داورپناه انجام مي‌دهد ندارم. ساختن اين تعداد مدرسه و بخشيدن تمام زندگي و دارايي براي انجام امور خير، گذشت و بزرگي بسياري مي‌خواهد كه من ندارم.
فكر مي‌كنيد چه عاملي سبب شد كه اين گذشت نصيب آقاي داورپناه شود؟
نمي‌دانم! اول بايد از خدا و بعد هم از خود آقاي داورپناه پرسيد. اين همه گذشت براي من قابل هضم نيست. اگر تمام ثروت آقاي داورپناه را به من بدهند، هرگز نمي‌توانم آن را به اين شكل كه او هزينه مي‌كند، خرج امور خير كنم. البته من درباره‌ی خودم صحبت مي‌كنم و در حال حاضر هم وضع مالي بدي ندارم و محتاج کسی نيستم، اما هرچقدر ثروتمند باشم، باز هم نمي‌توانم مانند داورپناه آن را در فعاليت‌هاي خير صرف كنم. اين دست خود من نيست.
آيا فعاليت‌هاي آقاي داورپناه تنها محدود به مدرسه‌سازي مي‌شود؟
نه! او بنياد خيريه‌اي را تأسيس كرد و تمام زندگي و اموالش را به آن بخشيده است.
به نظر شما اين تصميم آسانی بود كه او گرفت؟
به هيچ عنوان! من خبر دارم كه اين ثروت با چه زحمت و مشقت فراواني به دست آمده است. اختصاص آن به امور عام‌المنفعه، ايثار و از خودگذشتگي بسيار داورپناه را می‌رساند. او خودش را صرف جامعه و امور خيريه كرده و اين كارش قابل تحسين است.
كار آقاي داورپناه را تا چه حد قبول داريد؟
ديگر بحث قبول كردن يا نكردن مطرح نيست. او اين كار را انجام داده و كارش بالاتر از تأييد امثال من است كه جرأت حضور در اين مسير را ندارم.
دوست داشتيد جاي این خیّر مدرسه‌ساز بوديد؟
اگر من از نظر ثروت و دارايي جاي او بودم، هرگز كار او را انجام نمي‌دادم. شايد خواست خدا بود كه به جاي من و امثال من، خداوند ثروت بيكراني را به آقاي داورپناه و امثال او مي‌بخشد. اين واقعيت زندگي است. با زحمت فراوان ثروتي جمع مي‌شود و اينطور خرج كردن آن بعد از خواست و مشيت الهي، دل و جرأت بسيار مي‌خواهد.
كدام كار آقاي داورپناه تحسين شما را بيش از همه برانگيخته است؟
تأسيس بنياد خيريه و بخشيدن تمام ثروت و دارايي‌اش به آن. اين اقدام را نمي‌شود محاسبه و تنها با زبان عنوان كرد.
اولين بار كه شنيديد كه او مدرسه‌اي ساخته است، چه واكنشي نشان داديد؟
آن موقع خيلي خوشحال شدم. مدرسه را در محل خودمان ساخت و به واسطه‌ي حشر و نشر و رفت و آمدي كه با آقاي داورپناه داشتم، احساس شادماني بسياري مي‌كردم.
آن زمان نگفتيد كه چرا ثروتش را در اين راه خرج مي‌كند؟
فكر مي‌كردم كه همان يك مدرسه را مي‌سازد و ديگر ادامه نخواهد داد و گمان نمي‌بردم كه بخواهد مدرسه‌سازي را به نيت ساخت هزارمين مدرسه ادامه دهد.
بعدها كه مدارس دوم و سوم و... دويست و سي و ششم را ساخت چطور؟
اين اقدام او ديگر قابل وصف و بيان نيست.
وقتي شنيديد كه تمام ثروتش را به بنياد خيريه‌اش بخشيده است چطور؟ واكنش‌تان چه بود؟
با خودم گفتم كه آدم تا حدي دست و دلبازي مي‌كند. اين كار او واقعاً اقدامي فرا انساني است كه هر آدمي توانايي انجام آن را ندارد. داورپناه دل بسيار بزرگي دارد. اين مقدار گذشت را در كسي نديده‌ام. البته آقاي داورپناه يك اخلاق خوب دارد و آن اين است كه هر كاري را با مدرك انجام مي‌دهد. كارهاي خيري كه انجام مي‌دهد، هم مدركي خواهند بود تا در آن دنيا به كارش بيايند. به نظر من خدا جرقه‌اي در دل او زده و داورپناه هم آن جرقه را گرفته و به زندگي‌اش سمت و سويي اين‌چنيني داده است.
صحبتي براي پايان داريد؟
روي سخن من با مردم است. ما مانند داورپناه نداريم و اگر هم داشته باشيم، تعدادشان بسيار كم است. بايد قدر آن‌ها را بدانيم و اجازه ندهيم كه ذهنشان مشوش شود.
